Inwentarz z 1818 roku posiada wpis:
„Cmentarz przy kościele farnym jest w dobrym stanie, a ponieważ kościół farny jest na tym cmentarzu ciała zmarłych grzebane być mogą”.
Inwentarz z 1 października 1834 roku posiada wpis:
„Przy kościele parafialnym w Krzyżanowicach jest cmentarz o powierzchni 5.666 łokci, niskim parkanem w słupy ogrodzonym, w niektórych miejscach spróchniały wymaga gruntownej naprawy. Wejście od zachodu z drewnianą bramą na zawiasach i zamykana na żelazny haczyk. Jest kilka drzew lipowych i topoli, które rosną na cmentarzu”.
Powyższa informacja wskazuje, gdzie była lokalizacja cmentarza w 1834 roku i w jakim był stanie.
Inwentarz z 1834 roku posiada również wpis:
„Drugi cmentarz na chowanie ciał zmarłych jest w polu, przy kaplicy św. Otylii – jadąc ku Modrzejowicom przy gościńcu publicznym, na prawej ręce. Bez żadnego ogrodzenia, na którym znajduje się stary drewniany krzyż”.
„W pobliżu cmentarza na polu usytuowana jest kaplica świętej Otylii. Jest zupełnie zdezelowana i żadne nabożeństwo w niej nie odprawia się”.
Można więc sądzić, że pierwotnie cmentarz grzebalny tradycyjnie był usytuowany obok kościoła parafialnego, następnie zlokalizowano go obok kaplicy św. Otylii, gdzie już funkcjonował w 1834 roku. Prawdopodobnie mogło być to już w 1818 lub 1819 roku, kiedy rozpoczęto chować ciała zmarłych na nowym cmentarzu.
W 1853 roku cmentarz został ogrodzony drewnianym parkanem z bali trzycalowych ze słupów drewnianych wkopanych w ziemię z bramą na froncie.
W 1886 roku cmentarz grzebalny nie miał żadnego ogrodzenia, był otoczony nasypem z ziemi, który wcale nie zastępował płotu.
Cmentarz zadrzewiono w 1882 roku.
W latach 1893-1894 ksiądz Wojciech Kacperski otoczył cmentarz murem z kamienia, wysokim na 110 cm i szerokim na 60 cm. Z frontu zbudował kamienne słupy, między nimi był drewniany płot ze sztachet.
Główna brama do kościoła i cmentarza była drewniana, otwierana na dwie połowy, na haczyk zamykana i na żelaznych zawiasach.
Na cmentarzu przed kościołem stoi kamienny krzyż z piaskowca, fundacji Franciszka i Heleny Węglickich z 1888 roku.
W 1931 roku dziedzic krzyżanowicki Henryk Chrzanowski dał 1 morgę ziemi na powiększenie cmentarza, ogrodził go własnym sumptem i wybudował kapliczkę grobową dla rodziny Dobieckich i Chrzanowskich. Obszar cmentarza wynosił 100 arów. W takim stanie przetrwał do końca II wojny światowej.
W czerwcu 1945 roku z rozparcelowanego majątku Krzyżanowic przydzielono hektar ziemi pod cmentarz grzebalny. Teren ten ogrodzono betonowym płotem w 1979 roku.
Cmentarz grzebalny był bardzo zarośnięty drzewami, krzakami i zaniedbany. Mury kamienne były mocno zniszczone przez czas, w wielu miejscach było ich brak, jak i dobrego gospodarza tej zaniedbanej nekropolii, która czekała „na zmartwychwstanie”.
Powyższy stan spowodował decyzję wycięcia drzew w 1988 roku. Podjął ją Państwowy Inspektor Sanitarny w Lipsku 29 lutego 1988 roku, mając na celu „wprowadzenie racjonalnej zmiany zadrzewienia cmentarza”, nakazując jej przeprowadzenie parafii do 1 XI 1988 roku.
Rozpoczęły się trudne i ciężkie prace, przywracające temu świętemu miejscu jego właściwą rangę i charakter, do którego został przeznaczony.
„Cmentarz jest wizytówką wiary w życie wieczne i naszą troską o tych, którzy tu spoczywają – że ich kochamy”.
Modlitwa do św. Józefa.
O, święty Józefie, którego opieka przed tronem Boga jest tak wspaniała, mocna i natychmiastowa, powierzam Ci wszystkie moje sprawy i pragnienia.O, święty Józefie, pomóż mi przez Twoje potężne wstawiennictwo i wyproś mi u Twojego Boskiego Syna wszelkie duchowe błogosławieństwa, żebym – poddany Twojej niebiańskiej mocy – mógł złożyć moje dziękczynienie i hołd najbardziej kochającemu ze wszystkich ojców.O, święty Józefie, nigdy nie zmęczę się kontemplowaniem Ciebie. A w Twoich ramionach zasypia Jezus. Nie ośmielę się zbliżyć do Ciebie, kiedy On spoczywa na Twoim sercu. Uściskaj Go mocno w moim imieniu, ucałuj Jego drogocenną głowę i poproś Go, by odwzajemnił ten pocałunek, kiedy będę wydawał moje ostatnie tchnienie. Święty Józefie, patronie odchodzących dusz, módl się za mnie. Amen.